χαρίεις

Grec ancien

Étymologie

De χάρις, kháris (« grâce »).

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		χαρίεις		χαρίεσσα		χαρίεν
vocatif		χαρίεις		χαρίεσσα		χαρίεν
accusatif		χαρίεντα		χαρίεσσαν		χαρίεν
génitif		χαρίεντος		χαριέσσης		χαρίεντος
datif		χαρίεντι		χαριέσσῃ		χαρίεντι
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		χαρίεντε		χαριέσσα		χαρίεντε
vocatif		χαριεντε		χαριέσσα		χαρίεντε
accusatif		χαρίεντε		χαριέσσα		χαρίεντε
génitif		χαριέντοιν		χαριέσσαιν		χαριέντοιν
datif		χαριέντοιν		χαριέσσαιν		χαριέντοιν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		χαρίεντες		χαριεσσαι		χαρίεντα
vocatif		χαρίεντες		χαρίεσσαι		χαρίεντα
accusatif		χαρίεντας		χαρίέσσας		χαρίεντας
génitif		χαριέντων		χαριεσσῶν		χαριέντων
datif		χαρίεσι(ν)		χαριέσσαις		χαρίεσι(ν)

χαρίεις, kharíeis \kʰa.ˈri.eːs\ (adverbe : χαριέντως ; comparatif : χαριέστερος ; superlatif : χαριέστατος)

1. Gracieux, plaisant.
   • Ἀλκίνοε κρεῖον, πάντων ἀριδείκετε λαῶν,
     ἦ τοι μὲν τόδε καλὸν ἀκουέμεν ἐστὶν ἀοιδοῦ
     τοιοῦδ', οἷος ὅδ' ἐστί, θεοῖσ' ἐναλίγκιος αὐδήν.
     οὐ γὰρ ἐγώ γέ τί φημι τέλος χαριέστερον εἶναι
     ἢ ὅτ' ἐϋφροσύνη μὲν ἔχῃ κάτα δῆμον ἅπαντα,
     δαιτυμόνες δ' ἀνὰ δώματ' ἀκουάζωνται ἀοιδοῦ
     ἥμενοι ἑξείης, παρὰ δὲ πλήθωσι τράπεζαι
     σίτου καὶ κρειῶν, μέθυ δ' ἐκ κρητῆρος ἀφύσσων
     οἰνοχόος φορέῃσι καὶ ἐγχείῃ δεπάεσσι· — (Homère, L'Odyssée, chant 9)

     – Roi Alkinoos, le plus illustre de tout le peuple, il est doux d'écouter un aoide tel que celui-ci, semblable aux dieux par la voix. Je ne pense pas que rien soit plus agréable. La joie saisit tout ce peuple, et tes convives, assis en rang dans ta demeure, écoutent l'aoide. Et les tables sont chargées de pain et de chairs, et l'échanson, puisant le vin dans le kratère, en remplit les coupes et le distribue. — (traduction)

Variantes

• χαρίϝεις (Langue homérique)
• χαρίϝεττα (Béotien)

Dérivés dans d’autres langues

• Grec :
• Latin :

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901
• « χαρίεις », dans Henry George Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, 1889 → consulter cet ouvrage