Conjugaison:grec ancien/φύω
Conjugaison du verbe φύω
Indicatif modifier
Genre | Présent | Imparfait | Futur |
---|---|---|---|
1re pers. sing. | (ἐγώ) φύω | ἔφυον | φύσω |
2e pers. sing. | (σύ) φύεις | ἔφυες | φύσεις |
3e pers. sing. | (αὐτός/αὐτή/αὐτό) φύει | ἔφυε | φύσει |
1re pers. plur. | (ἡμεῖς) φύομεν | ἐφύομεν | φύσομεν |
2e pers. plur. | (ὑμεῖς) φύετε | ἐφύετε | φύσετε |
3e pers. plur. | (αὐτοί/αὐταί/αὐτά) φύουσι(ν) | ἔφυον | φύσουσι(ν) |
2e pers. duel | φύετον | ἐφύετον | φύσετον |
3e pers. duel | φύετον | ἐφυέτην | φύσετον |
Impératif modifier
Subjonctif modifier
Optatif modifier
Infinitif modifier
Temps | Présent | Imparfait | Futur | Aoriste | Parfait |
---|---|---|---|---|---|
Infinitif | φύειν | - | φυήσειν | φῦσαι | πεφυκέναι |