Voir aussi : ENT, Ent, -ent, ent-

Ancien françaisModifier

 

ÉtymologieModifier

Du latin inde[1].

Adverbe Modifier

ent \Prononciation ?\

  1. En.
    • Alons nous ent sans plus de l’arrester ! — (Hervis de Metz, édition de E. Stengel, p. 67, 1200-25)

NotesModifier

  • Voir le commentaire de van Daele ci-dessous.

RéférencesModifier

Ancien occitanModifier

 

ÉtymologieModifier

Du latin inde.

Adverbe Modifier

ent

  1. En, de là, d’ici.

RéférencesModifier

  • François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage

NéerlandaisModifier

ÉtymologieModifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun Modifier

Pluriel
enten

ent \Prononciation ?\ de

  1. Greffon, greffe.

DérivésModifier

Forme de verbe Modifier

ent \Prononciation ?\

  1. Première personne du singulier du présent de enten.
  2. Deuxième personne du singulier du présent de enten.
  3. Troisième personne du singulier du présent de enten.

Taux de reconnaissanceModifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 84,2 % des Flamands,
  • 84,0 % des Néerlandais.

PrononciationModifier

AnagrammesModifier

RéférencesModifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]

PitcairnaisModifier

ÉtymologieModifier

De l'anglais ain’t.

Verbe Modifier

ent \Prononciation ?\

  1. Ne pas être.

AntonymesModifier

RéférencesModifier

  • Alice Buffett, Speak Norfolk Today: An Encyclopaedia of the Norfolk Island Language, Himii Publishing Company, 1999, 116 pages, ISBN 9780646373591, page 35[version en ligne]