hocʼh-unan
Breton modifier
Étymologie modifier
Adverbe modifier
hocʼh-unan \o.ˈhỹː.nãn\
- Seuls, tout seuls, vous seuls : forme à la deuxième personne du pluriel, avec un verbe.
- Klevit, bugale, a-barz nemeur e vezocʼh hocʼh-unan war an douar, rak mont a ran diganeoc'h ; […]. — (Gabriel Milin, Gwechall-goz e oa…, Kemper, 1924, page 3)
- Écoutez les enfants, bientôt vous serez seuls sur terre, car je vous quitte ; …].
- Klevit, bugale, a-barz nemeur e vezocʼh hocʼh-unan war an douar, rak mont a ran diganeoc'h ; […]. — (Gabriel Milin, Gwechall-goz e oa…, Kemper, 1924, page 3)
- Vous-mêmes : avec un substantif, un pronom personnel ou une préposition conjuguée.
- Cʼhwi hocʼh-unan hocʼh eus an aer da vezañ skuizh ivez ; koulz eo deomp mont da gousket. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Éditions Al Liamm, 1977, page 59)
- Vous-même avez l’air d’être fatigués aussi ; autant aller dormir.
- Muiocʼh a garantez a vagit eta evit an den ho lorbas eget evidocʼh-cʼhwi hocʼh-unan… — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, page 20)
- Vous nourrissez plus d’amour pour l’homme qui vous trompa que pour vous-même…
- Cʼhwi hocʼh-unan hocʼh eus an aer da vezañ skuizh ivez ; koulz eo deomp mont da gousket. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Éditions Al Liamm, 1977, page 59)
Dérivés modifier
Vocabulaire apparenté par le sens modifier
Singulier | 1re personne | ma-unan |
---|---|---|
2e personne | da-unan | |
3e personne masculin |
e-unan | |
3e personne féminin |
he-unan | |
Pluriel | 1re personne | hon-unan |
2e personne | hocʼh-unan | |
3e personne | o-unan | |
Impersonnel | an-unan |