Voir aussi : UN, ún, Ün, ün, un-, -un-, -ún-, -un, -ün, un’, ’un

Étymologie

modifier
Du latin ūnus, adjectif numéral « un ».

Adjectif numéral

modifier
Masculin un
\œ̃\
Féminin une
\yn\
 
Un kiwi coupé en deux. (1)

un \œ̃\ cardinal

  1. (Antéposé) Marque l’unité, le fait qu’une personne ou une chose est seule, unique en son espèce.
    • Quatre femmes et un homme.
    • Un mètre.
    • Une tonne.
    • Un entre mille.
    • Il est une heure.
    • N’être qu’un, ne faire qu’un : Se dit pour exprimer une étroite, une intime union entre deux ou même plusieurs personnes.
    • Nous ne faisions plus qu’un – mais lequel ? — (Pierre Assouline, Lutetia, Gallimard, 2005, collection Folio, page 284)
  2. (Familier) S’emploie familièrement pour indiquer un très petit nombre indéterminé.
    • J’ai un mot à vous dire.
    • J’en ai pour une minute.
  3. (Postposé) Ordinal pour premier.
    • Chapitre un.
    • Page une.
    • Le numéro un marque pour moi un absolu. Quelque chose à quoi rien n’est supérieur. Peu importe où. J’ai l’illusion que c’est hors comparaison. Il n’est pas possible que ce que j’ai fait vienne après ce qu’a fait quelqu’un d’autre. — (Nathalie Sarraute, Enfance, Gallimard, 1983, collection Folio, page 217)
Quand on utilise ce numéral avec une unité sans identité, on utilise parfois un déterminant au pluriel comme les plutôt qu’au singulier.
  • « […] Nous n’avions pas les un an de vie commune nécessaire pour les papiers et j’ai reçu une invitation à quitter le territoire français. » — (Blandine Grosjean, Charlotte Rotman, Noces sans papiers, Libération.fr, 2003)
  • L’inflation a frôlé les 1% en 2009, atteignant 0,9% sur un an en décembre, selon les chiffres publiés par l’Insee ce mercredi. — (Guillaume Guichard, L’inflation frôle les 1% en 2009, LeFigaro.fr, 2010)

Transcriptions dans diverses écritures

modifier
  • → voir 1

Dérivés

modifier

Vocabulaire apparenté par le sens

modifier

Traductions

modifier

Adjectif

modifier
Masculin un
\œ̃\
Féminin une
\yn\

un \œ̃\ cardinal

  1. Qui est seul, unique, qui n’admet point de pluralité.
    • Dieu est un.
    • Le moi est un.
    • La vérité est toujours une, elle n’est jamais contraire à elle-même.
    • Et ainsi il voyait la fin de la soirée devant lui, une et pourtant alternative, précédée soit par la rencontre d’Odette qui abolirait son angoisse, soit par le renoncement forcé à la trouver ce soir, par l’acceptation de rentrer chez lui sans l’avoir vue. — (Marcel Proust, Un amour de Swann, 1913, réédition Le Livre de Poche, page 58)
  2. règne l’unité, dont les parties sont liées entre elles de manière à former un tout.

Dérivés

modifier

Antonymes

modifier

Traductions

modifier

Article indéfini

modifier
Singulier Pluriel
Masculin un
\œ̃\

des
\de\
ou \dɛ\
Féminin une
\yn\
des
\de\
ou \dɛ\

un \œ̃\

  1. Déterminant placé devant un nom représentant un objet animé ou inanimé que l’on ne connaît pas avec précision. L’article indéfini a souvent le sens de « un (1) parmi d’autres ».
    • Il y a un chien devant la maison.
    • Je cherche un livre sur tel sujet.
    • C’est un César, un Cicéron, etc. : c’est un homme aussi intrépide que César, aussi éloquent que Cicéron, etc.
  2. Tout.
  3. Devant un nom propre, sert à annoncer qu'on désignera un aspect de la personne dont il est question.
    • Voici un Zweig proche du journalisme. — (Nuit blanche, n° 163, été 2021, page 46)

Variantes orthographiques 

modifier

Synonymes

modifier

Dérivés

modifier

Traductions

modifier

Pronom indéfini

modifier
Masculin un
\œ̃\
Féminin une
\yn\

un \œ̃\

  1. Une personne ou une chose parmi plusieurs autres.
    • Un de mes amis.
Pour le pluriel, on utilise quelques-uns.

Synonymes

modifier

Dérivés

modifier

Traductions

modifier

Nom commun 1

modifier
Singulier Pluriel
un uns
\œ̃\

un \œ̃\ masculin

  1. Le nombre 1.
    • Un précède deux et suit zéro.
    • Le un de telle rue, La maison qui porte le numéro 1.
  2. Chiffre utilisé dans la numérotation décimale écrit 1.
    • Le nombre 11 est écrit avec deux uns.

Vocabulaire apparenté par le sens

modifier
  • (Mathématiques) x0, notamment 100

Traductions

modifier

Nom commun 2

modifier
Invariable
un
\œ̃\

un \œ̃\ masculin (pour une femme, on dit : une)

  1. (Par métonymie) Une chose portant le numéro 1.
    • Il habite au un.

Prononciation

modifier

Homophones

modifier

(Accents avec fusion /œ̃/-/ɛ̃/)

Anagrammes

modifier

Modifier la liste d’anagrammes

Voir aussi

modifier

Références

modifier
  1. Mathieu Avanzi, Université de Neuchâtel, Ces mots qui ne se prononcent pas de la même façon d’un bout à l’autre de la France sur Français de nos régions, 6 juillet 2017. Consulté le 9 août 2017

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adverbe

modifier

un \Prononciation ?\

  1. Ainsi que.

Étymologie

modifier
Du latin ūnus (« un (adjectif numéral) »).

Adjectif numéral

modifier

un *\ỹn\, *\ũn\ cardinal

Nombre Cas Masculin Féminin Neutre
Singulier Sujet uns une -
Régime un
Pluriel Sujet un unes
Régime uns
  1. Un.

Synonymes

modifier

Article indéfini

modifier

un *\Prononciation ?\

Nombre Cas Masculin Féminin Neutre
Singulier Sujet uns une -
Régime un
Pluriel Sujet un unes
Régime uns
  1. Un.

Anagrammes

modifier

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

modifier
Singulier Pluriel
Nominatif un
unlar
Accusatif unu
unları
Génitif unun
unların
Datif una
unlara
Locatif unda
unlarda
Ablatif undan
unlardan

un \un\ (voir les formes possessives)

  1. Farine.

Binandere

modifier

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

modifier

un \Prononciation ?\

  1. Eau.

Références

modifier
  • WILSON, Jonathan, author. 1996. Binandere nominal structures. M. A. in Linguistics, The University of Texas at Arlington. 137 pages, page 34

Étymologie

modifier
(842)[1] Du vieux breton un[2][3], apparenté au cornique un, au gallois un au vieil irlandais oin, issu d’un celtique *oino-s (« un »)[4].

Article indéfini

modifier

un \ỹn\ ou \œ̃n\

  1. Un ou une devant un mot commençant par n, d, t, h ou une voyelle.
    • Un aval ; un nadoz ; un dant ; un ti ; un hailhon.
      Une pomme ; une aiguille , une dent ; une maison ; un voyou.
  2. (Devant un nombre) Quelque, environ.
    • ’Benn un tri dewez a cʼhoude-ze,
      A oa Ervoanik war ar pave […].
      — (Fañch an Uhel, Gwerziou Breiz-Izel I, Lorient, 1868, page 552)
      Au bout de quelque trois jours après cela, Ervoanik était sur le pavé.
    • Met allas ! ma cʼhordenn na oa ket hir a-walcʼh ; un ugent troatad, war-dro, a faote dezhi ; hag e kouezhis neuze war ur roc’hell vras, ken rust, ma ’cʼh eas ma fenn don er maen. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /4, Éditions Al Liamm, 1989, pages 44-45)
      Mais hélas ! ma corde n’était pas assez longue ; il lui manquait, à peu près, une vingtaine de pieds ; et je tombai alors sur un gros rocher, si violemment que ma tête s’enfonça profondément dans la pierre.
    • O, ya ! eme unan all ; un eizh real bennak, d’an nebeutañ. — (Jakez Riou, Geotenn ar Wercʼhez, Éditions Al Liamm, 1957, page 96)
      Oh oui ! fit un autre ; environ huit réaux, au moins.
  3. (Avec bennak encadrant un nom pluriel) Quelques
    • Eo, soñj he deus : un devezhioù bennak a-raok dezhañ tremen he doa gwelet ur seblant. — (Youenn Olier, Abardaez, in Al Liamm, no 72, janvier-février 1959, page 11)
      Si, elle se souvient : quelques jours avant qu’il trépasse elle avait vu un fantôme.

Variantes

modifier
  • ul (devant un l)
  • ur (devant une consonne autre que d, h, l, n et t)

Dérivés

modifier

Apparentés étymologiques

modifier

Pronom indéfini

modifier

un \ỹn\ ou\œ̃n\ (pluriel : re)

  1. Un, quelqu’un.
    • Un tu bennak er malizennoù ez eus un. — (Per Denez, Kontadenn e stumm ur pezh-cʼhoari, in Al Liamm, no 32-33, mai-août 1952, page 54)
      Quelque part dans les valises il y en a un.

Variantes

modifier

Prononciation

modifier
  • Nantes (France) : écouter « un [ỹn] » (bon niveau)
  • Bretagne (France) : écouter « un [œ̃n] » (bon niveau)

Références

modifier
  1. Martial MénardDevri : Le dictionnaire diachronique du breton, 2018 → consulter cet ouvrage
  2. Léon FleuriotA Dictionary of Old Breton - Dictionnaire du vieux breton - Part I, Toronto, 1985
  3. Cartulaire de Redon : secundum un nant (« le long d’une vallée »
  4. Victor Henry, Lexique étymologique des termes les plus usuels du breton moderne, J. Plihon et L. Hervé, Rennes, 1900lire sur wikisouce

Étymologie

modifier
Du latin ūnum (« one »), accusatif de ūnus (« one »).

Article indéfini

modifier
Nombre Singulier Pluriel
Masculin un
\Prononciation ?\
uns
\Prononciation ?\
Féminin una
\Prononciation ?\
unes
\Prononciation ?\

un

  1. Un.

Adjectif numéral

modifier

un cardinal

  1. Un.

Pronom indéfini

modifier

un

  1. Un.

Prononciation

modifier

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif numéral

modifier

un \Prononciation ?\

  1. Un (ou une).

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif numéral

modifier

un \Prononciation ?\

  1. Un.

Étymologie

modifier
Apocope de uno.

Article indéfini

modifier

un \un\ masculin (féminin : una)

  1. Un (article indéfini, forme du masculin singulier). Équivalent de uno mais uniquement devant les noms communs masculins ou les noms communs féminins commençant par a ou ha accentué.
    • Es un chico.
      C’est un garçon.
    • La cultura es un adorno y el negocio es el negocio. — (Gabriel Celaya, Itinerario poético, 1973.)
      La culture est un ornement est les affaires sont les affaires.

Synonymes

modifier

Adjectif numéral

modifier

un \un\ cardinal invariable

  1. Un.

Prononciation

modifier

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Conjonction

modifier

un \Prononciation ?\

  1. (Hunsrückisch) Et.

Références

modifier
  • Ozias Jr Alves, Parlons Hunsrückisch: Dialecte allemand du Brésil, L'Harmattan, juillet 2013, 368 pages, p. 36

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif numéral

modifier

un \Prononciation ?\

  1. Un.

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

modifier

un \Prononciation ?\

  1. Farine.

Étymologie

modifier
Du latin ūnus, adjectif numéral « un ».

Adjectif numéral

modifier

un masculin (graphie ABCD)

  1. Variante de yun. Note d’usage : cette forme s'utilise devant un nom commençant par une voyelle ou une consonne. Le féminin est une ou eune.

Nom commun

modifier
Invariable
un
\Prononciation ?\

un masculin (graphie ABCD)

  1. Variante de yun.

Article indéfini

modifier
Graphie ABCD
Singulier Pluriel
Masculin un
\Prononciation ?\

dez
\Prononciation ?\
Féminin ûne
\Prononciation ?\
dez
\Prononciation ?\
Graphie ELG
Singulier Pluriel
Masculin un
\Prononciation ?\

dez
\Prononciation ?\
Féminin unn
\Prononciation ?\
dez
\Prononciation ?\

un masculin (graphie ABCD) (graphie ELG)

  1. Un, une.

Prononciation

modifier
  • (Devant un nom commençant par une consonne) \œ̃\
  • (Devant un nom commençant par une voyelle) \yn\, \œ̃n\, \œn\

Références

modifier
  • Régis Auffray, Chapè Chapiao, Rue des Scribes, 2 novembre 2007, Broché, page 60
  • Grammaire du gallo - L’article sur maezoe.com (archivé). Consulté le 29 juillet 2019

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif numéral

modifier

un [Prononciation ?]

  1. (San Fratello) Un.

Références

modifier
  • (it) Giuseppe Foti, Vocabolario del dialetto galloitalico di Sanfratello, Università degli studi di Catania, 2015 → consulter cet ouvrage

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif numéral

modifier

un \ɨn\

  1. Un (ou une).

Prononciation

modifier
 

Adjectif numéral

modifier

un \Prononciation ?\

  1. Un.

Étymologie

modifier
Du latin ūnus (« un »).

Article indéfini

modifier

un \un\

  1. Un.

Adjectif numéral

modifier

un \un\

  1. Un.

Nom commun

modifier

un \un\

  1. Un.

Étymologie

modifier
Du latin ūnus (« un (adjectif numéral) »).

Article indéfini

modifier
Masculin un
\un\
ou uno
\ˈu.no\
Féminin una
\ˈu.na\
ou un'
\un\

un \un\

  1. Un (ou une).
    • Un cane. : Un chien.
    • Un pianeta. : Une planète.
En accord masculin singulier, on doit utiliser ce mot seulement devant les voyelles, la consonne « s » simple ou les autres consonnes sauf « z » et (préférablement) les groupes « gn, pn, it » et « ps » ; dans les autres cas on doit utiliser uno.
Au masculin pluriel il n’y a pas d’articles indéfinis en italien ; on peut utiliser les partitifs dei ou degli, ou l’adjectif indéfini alcuni. Notez aussi qu’il y a des mots en italien qui s’accordent au masculin lorsque singuliers et au féminin lorsque pluriels ; dans ces cas, on doit utiliser le partitif delle ou l’adjectif indéfini alcune.
« Un » sans l’élision est masculin, « un’ » avec l’élision est féminin.

Adjectif numéral

modifier
Masculin un
\un\
ou uno
\ˈu.no\
Féminin una
\ˈu.na\
ou un'
\un\

un \un\ cardinal

  1. Un (ou une).
    • Un coltello e due forchette. : Un couteau et deux fourchettes.
En accord masculin singulier, on doit utiliser ce mot seulement devant les voyelles, la consonne « s » simple ou les autres consonnes sauf « z » et (préférablement) les groupes « gn, pn » et « ps » ; dans les autres cas on doit utiliser uno.
« Un » sans l’élision est masculin, « un’ » avec l’élision est féminin.

Variantes dialectales

modifier

Prononciation

modifier

Anagrammes

modifier

Modifier la liste d’anagrammes

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif numéral

modifier

un \Prononciation ?\

  1. Un.

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Conjonction

modifier

un \un\

  1. Et.
    • Tēvzemei un brīvībai. — (Devise de la Lettonie)
      Pour la patrie et la liberté.
    • Kiberas valdnieks karalis Poleandrs Partobons bija liels karotājs un, būdams modernās stratēģijas cienītājs, augstāk par visu kara mākslā vērtēja kibernētiku. — (Staņislavs Lems, Pasaka par Skaitļojamo Mašīnu, kas cīnījās ar Pūķi)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Synonymes

modifier

Prononciation

modifier

  Prononciation audio manquante. (Ajouter un fichier ou en enregistrer un avec Lingua Libre  )

Anagrammes

modifier

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif numéral

modifier

un \Prononciation ?\

  1. Un.

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Article indéfini

modifier

un \Prononciation ?\

  1. (Borgomanerese) Un.

Références

modifier
  • Christina Tortora, A Comparative Grammar of Borgomanerese, Oxford Scholarship Online, décembre 2014, ISBN 9780199945627, p. 13

Étymologie

modifier
Du latin ūnus, adjectif numéral « un ».

Adjectif numéral

modifier
Masculin un
\Prononciation ?\
Féminin ũa
\Prononciation ?\

un \Prononciation ?\ masculin

  1. Un.

Article indéfini

modifier
Singulier Pluriel
Masculin un
\Prononciation ?\
uns
\Prononciation ?\
Féminin ũa
\Prononciation ?\
ũas
\Prononciation ?\

un \Prononciation ?\ masculin

  1. Un.

Étymologie

modifier
(Date à préciser) Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif numéral

modifier

un *\ỹ\ masculin

  1. Un.

Article indéfini

modifier

un *\ỹ\ masculin

  1. Un (article indéfini masculin).

Dérivés dans d’autres langues

modifier
  • Français : un

Références

modifier

Étymologie

modifier
Du latin unus.

Article indéfini

modifier
Nombre Singulier Pluriel
Masculin un
\ˈyn\
uns
\ˈyns\
Féminin una
\ˈy.no̞\
unas
\ˈy.no̞s\
Nombre Singulier Pluriel
Masculin un
\ˈyn\
de
\ˈde\
Féminin una
\ˈuno̞\
de
\ˈde\

un \yn\ (graphie normalisée) masculin (féminin : una)

  1. Un.
    • Me caldriá un bon informatician per me reparar l’ordinator.
      Il me faudrait un bon informaticien pour réparer mon ordinateur.

Adjectif numéral

modifier
Adjectif numéral
un
\ˈyn\

un \yn\ (graphie normalisée) masculin (féminin : una)

  1. Un.
    • Pica una ora.
      Il sonne une heure (nombre cardinal).
    • Capitol un.
      Chapitre un (nombre ordinal).

Vocabulaire apparenté par le sens

modifier

Nom commun

modifier

un \yn\ (graphie normalisée) masculin

  1. Un.
    • Un es un nombre qu’es avant dos e que seguís zèro.
      Un est un nombre qui est avant deux et qui suit zéro.
    • Lo un es l’element neutre de la multiplicacion.
      Le un est l’élément neutre de la multiplication.
    • Dos mai/plus un egala tres.
      Deux plus un égale trois.

Pronom indéfini

modifier

un \yn\ (graphie normalisée) masculin

  1. Un.
    • Èran tant contents de se saludar un coma l’autre. — (Sèrgi Gairal, Delà la mar)
      Ils étaient si contents de se saluer un comme l’autre.
    • L’omenàs de la barba blava, èra caçaire coma pas un. — (Andrieu Lagarda, Tres palometas blancas, 2003)
      Le gros homme à la barbe bleue, était chasseur comme pas un.
    • Encara un que lo tabat serà sa pèrda, s'aquò se tròba ! — (Florian Vernet, Popre ficcion, 2001)
      Encore un pour qui le tabac sera sa perte, si cela se trouve ![1]

Transcriptions dans diverses écritures

modifier
→ voir 1 en chiffre arabe.
I en chiffre romain majuscule.
Précédé
de zèro, zero (auv.)
Cardinaux en occitan Suivi
de dos, doas, dou (auv.)

Références

modifier

Étymologie

modifier
De l’espagnol uno (même sens).

Article indéfini

modifier

un \un\

  1. Déterminant placé devant un nom représentant une instance d’un objet animé ou inanimé. L’article défini est omis. → voir ma pour le pluriel
    • Ana kelé komblá un koka kola.
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
    • Anna veut acheter un coca cola.

Références

modifier
  • Armin Schwegler et Kate Green, Palenquero (Creole Spanish) - Comparative creole syntax. Parallel outlines of 18 creole grammars, 2007 → consulter le sur APICS

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Conjonction

modifier

un \Prononciation ?\

  1. Et.

Références

modifier

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif numéral

modifier

un \Prononciation ?\

  1. Un.

Étymologie

modifier
Du latin unus.

Article indéfini

modifier
Article indéfini
Singulier Pluriel
Masculin
Neutre
Féminin Masculin Féminin
Neutre
Nominatif
Accusatif
un o niște niște
Datif
Génitif
unui unei unor unor

un \un\

  1. Un.

Autre alphabet ou système d’écriture

modifier

Prononciation

modifier

Anagrammes

modifier

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

un \Prononciation ?\

  1. Plier.

Références

modifier
  • Gouvernement du Sénégal, Décret N° 2005-990 du 21 octobre 2005.

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

modifier

un \Prononciation ?\

  1. Farine.

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

modifier

un \Prononciation ?\

  1. Farine.

Prononciation

modifier

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

modifier

un \Prononciation ?\

  1. Farine.

Étymologie

modifier
Du latin ūnus (« un », adjectif numéral).

Article indéfini

modifier
Singulier Pluriel
Masculin un
\un \
ou \ʊn \
ou n'
\n \
-
\ \
Féminin na
\na \
ou n'
\n \
-
\ \

un \un\ ou \ʊn\

  1. Un ou une.
    • Un can l'ha baià. : Un chien a aboyé.
Devant une voyelle un et na s’élident tous deux en "n’".
Il n’y a pas des articles indéfinis au pluriel en vénitien. On peut utiliser les partitifs di (masculin) ou de łe (féminin).

Variantes dialectales

modifier

Pronom indéfini

modifier
Singulier Pluriel
Masculin un
\un \
ou \ʊn \
uni
\ˈu.ni \
ou \ˈʊ.ni \
ou un
\un\
ou \ʊn\
Féminin una
\ˈu.na \
ou \ˈʊ.na \
une
\ˈu.ne \
ou \ˈʊ.ne \

un \un\ ou \ʊn\ (dialectal)

  1. → voir uno.

Variantes orthographiques

modifier
  • uno (orthographe unifiée) masculin singulier
  • uni (orthographe unifiée) masculin pluriel

Variantes dialectales

modifier

Adjectif numéral

modifier
Singulier Pluriel
Masculin un
\un \
ou \ʊn \
ou n'
\n \
-
\ \
Féminin na
\na \
ou n'
\n \
-
\ \

un \un\ ou \ʊn\

  1. Un ou une.
    • Un piron e du cortełi. : Une fourchette et deux couteaux.
Devant une voyelle, un et na s’élident tous deux en n’.

Variantes dialectales

modifier
Précédé
de zxéro
Cardinaux en vénitien Suivi
de du,

Nom commun

modifier
Singulier Pluriel
un
\un\
ou \ʊn\
uni
\ˈu.ni\
ou \ˈʊ.ni\

un \un\ ou \ʊn\ masculin

  1. Un.
    • L’un el vien dopo del zxéro e prima del du. : Le un suit le zéro et précède le deux.

Variantes dialectales

modifier

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif numéral

modifier

un *\Prononciation ?\

  1. Un.

Références

modifier
  • Léon Fleuriot, « La découverte de nouvelles gloses en vieux-breton », dans Comptes rendus des séances de l'Académie des Inscriptions et Belles-Lettres, 1959