staon
Breton Modifier
Étymologie Modifier
- Nom commun 1 : Apparenté au grec στόμα, au gallois safn (« bouche »), à l'allemand Stimme (« voix »).
- Nom commun 2 : Apparenté à stem en anglais, à l'allemand Stamm (« tronc »).
Nom commun 1 Modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
staon | staonioù |
staon \ˈstãwn\ féminin
- (Anatomie) Palais.
- Petra ’zo saourusoh d’ar staon eged yod kerh. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, page 28)
- Qu’y a-t-il de plus savoureux au palais que de la bouillie d’avoine.
- Petra ’zo saourusoh d’ar staon eged yod kerh. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, page 28)
Dérivés Modifier
- staonekadur (« palatalisation »)
Nom commun 2 Modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
staon | staonioù |
staon \ˈstãwn\ féminin
- (Marine) Étrave, proue.
- E Galia, staon hag aros listri a veze graet gant prenn kizellet. — (Meven Mordiern, Notennou diwar-benn ar Gelted koz, o istor hag o sevenadur, Skridoù Breizh, 1944, page 188)
- En Gaule, la proue et la poupe des navires étaient faites en bois sculpté.
- E Galia, staon hag aros listri a veze graet gant prenn kizellet. — (Meven Mordiern, Notennou diwar-benn ar Gelted koz, o istor hag o sevenadur, Skridoù Breizh, 1944, page 188)
Dérivés Modifier
Voir aussi Modifier
- staon sur l’encyclopédie Wikipédia (en breton)