Étymologie

modifier
Du latin tutor.

Nom commun

modifier
Singulier Pluriel
tutor
\ˈtjuː.tə(ɹ)\
tutors
\ˈtjuː.tə(ɹ)z\

tutor \ˈtjuː.tə(ɹ)\

  1. Professeur particulier.
    • He passed the difficult class with help from his tutor.
      Il a réussi l’examen de ce cours difficile grâce à l’aide de son professeur particulier.
      Il a validé ce module difficile grâce à l’aide de son professeur particulier. (Université)

Dérivés

modifier

Apparentés étymologiques

modifier
Temps Forme
Infinitif to tutor
\ˈtjuː.tə(ɹ)\
Présent simple,
3e pers. sing.
tutors
\ˈtjuː.tə(ɹ)z\
Prétérit tutored
\ˈtjuː.tə(ɹ)d\
Participe passé tutored
\ˈtjuː.tə(ɹ)d\
Participe présent tutoring
\ˈtjuː.tə.ɹɪŋ\
voir conjugaison anglaise

tutor \ˈtjuː.tə(ɹ)\ transitif

  1. Donner des cours particuliers (à quelqu’un).
    • To help pay her tuition, the college student began to tutor high school students in calculus and physics.
      Pour gagner un peu d’argent afin de payer ses frais de scolarité, l’étudiant(e) se mit à donner des cours particuliers de calcul et de physique à des lycéens.

Prononciation

modifier

Étymologie

modifier
Déverbal de tueor (« avoir sous les yeux, regarder »), dérivé de tutus, avec le suffixe -tor.

Nom commun

modifier
Cas Singulier Pluriel
Nominatif tutor tutorēs
Vocatif tutor tutorēs
Accusatif tutorem tutorēs
Génitif tutoris tutorum
Datif tutorī tutoribus
Ablatif tutorĕ tutoribus

tutor \Prononciation ?\ masculin (pour une femme, on dit : tutrix)

  1. Défenseur, protecteur.
  2. Tuteur.
    • tutorem esse alicui (alicujus)
      être le tuteur de quelqu'un.

Dérivés

modifier

Dérivés dans d’autres langues

modifier

tūtor, infinitif : tūtāri, parfait : tūtātus sum \Prononciation ?\ transitif (voir la conjugaison)

  1. Veiller, garder, garantir, sauvegarder, mettre en sûreté, défendre, protéger.
    • tutari domum
      garder la maison.
    • ab aliqua re (adversus aliquid, contra aliquid) tutari
      protéger contre quelque chose.
    • tutari rempublicam — (Cicéron)
      veiller à la sûreté de l'Etat.
  2. Se protéger contre, se préserver de, s'assurer contre.
  3. Chercher à écarter, écarter, éloigner (de soi).
  4. Sustenter, soutenir, subvenir à.
  5. Remplir, jouer (un rôle).

Note : Par convention, les verbes latins sont désignés par la 1re personne du singulier du présent de l’indicatif.

Dérivés

modifier
  • contutor (« mettre en lieu sûr, cacher »)

Références

modifier

Étymologie

modifier
Du latin tutor, via son accusatif tutorem.

Nom commun

modifier
Singulier Pluriel
tutor
\tyˈtu\
tutors
\tyˈtus\

tutor [tyˈtu] (graphie normalisée) masculin (pour une femme, on dit : tutritz)

  1. Tuteur.

Références

modifier

Étymologie

modifier
Du latin tutor.

Nom commun

modifier
Cas Singulier Pluriel
Nominatif tutor tutoři
ou tutorové
Génitif tutora tuto
Datif tutorovi
ou tutoru
tutorům
Accusatif tutora tutory
Vocatif tutore tutoři
ou tutorové
Locatif tutorovi
ou tutoru
tutorech
Instrumental tutorem tutory

tutor \tʊtɔr\ masculin animé (pour une femme, on dit : tutorka)

  1. (Éducation) Tuteur.
    • Roli tutora velice zdůrazňoval Jan Amos Komenský, který například ve „Velké didaktice“ vysvětluje, že zejména začínající studenti potřebují osobní pomoc a radu, ale že také starší studenti si upevňují a prohlubují své vzdělání a získávají své první učitelské zkušenosti právě jako tutoři.
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Apparentés étymologiques

modifier

Vocabulaire apparenté par le sens

modifier

Voir aussi

modifier
  • tutor sur l’encyclopédie Wikipédia (en tchèque)  

Références

modifier