διδακτικός

Grec

Étymologie

Du grec ancien διδακτικός, didaktikós.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		διδακτικός		διδακτική		διδακτικό
génitif		διδακτικού		διδακτικής		διδακτικού
accusatif		διδακτικό		διδακτική		διδακτικό
vocatif		διδακτικέ		διδακτική		διδακτικό
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		διδακτικοί		διδακτικές		διδακτικά
génitif		διδακτικών		διδακτικών		διδακτικών
accusatif		διδακτικούς		διδακτικές		διδακτικά
vocatif		διδακτικοί		διδακτικές		διδακτικά

διδακτικός (dhidhaktikós) \Prononciation ?\

1. (Éducation) Didactique.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Dérivés

• διδακτική

Références

• Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Fondation Manolis Triantafyllidis, 1998 (διδακτικός)

Grec ancien

Étymologie

Mot dérivé de διδακτός, didaktós (« appris »), avec le suffixe -ικός, -ikós.

Nom commun

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		διδακτικός		διδακτική		διδακτικόν
vocatif		διδακτικέ		διδακτική		διδακτικόν
accusatif		διδακτικόν		διδακτικήν		διδακτικόν
génitif		διδακτικοῦ		διδακτικῆς		διδακτικοῦ
datif		διδακτικῷ		διδακτικῇ		διδακτικῷ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		διδακτικώ		διδακτικά		διδακτικώ
vocatif		διδακτικώ		διδακτικά		διδακτικώ
accusatif		διδακτικώ		διδακτικά		διδακτικώ
génitif		διδακτικοῖν		διδακτικαῖν		διδακτικοῖν
datif		διδακτικοῖν		διδακτικαῖν		διδακτικοῖν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		διδακτικοί		διδακτικαί		διδακτικά
vocatif		διδακτικοί		διδακτικαί		διδακτικά
accusatif		διδακτικούς		διδακτικάς		διδακτικά
génitif		διδακτικῶν		διδακτικῶν		διδακτικῶν
datif		διδακτικοῖς		διδακτικαῖς		διδακτικοῖς

διδακτικός, didaktikós *\Prononciation ?\

1. (Éducation) Didactique, apte à enseigner.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Apparentés étymologiques

• διδάσκω

Références

• « διδακτικός », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage