κλητικός

Grec

Étymologie

Du grec ancien κλητικός, klêtikós.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		κλητικός		κλητική		κλητικό
génitif		κλητικού		κλητικής		κλητικού
accusatif		κλητικό		κλητική		κλητικό
vocatif		κλητικέ		κλητική		κλητικό
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		κλητικοί		κλητικές		κλητικά
génitif		κλητικών		κλητικών		κλητικών
accusatif		κλητικούς		κλητικές		κλητικά
vocatif		κλητικοί		κλητικές		κλητικά

κλητικός, klitikós \Prononciation ?\

1. D’appel.
   • Kλητική προσφώνηση.

Dérivés

• κλητική (« vocatif »)

Références

• Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Fondation Manolis Triantafyllidis, 1998 (κλητικός)

Grec ancien

Étymologie

Mot dérivé de κλητός, klêtós (« appelé »), avec le suffixe -ικός, -ikós ; plus avant, de καλέω, kaléô (« appeler »).

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		κλητικός		κλητική		κλητικόν
vocatif		κλητικέ		κλητική		κλητικόν
accusatif		κλητικόν		κλητικήν		κλητικόν
génitif		κλητικοῦ		κλητικῆς		κλητικοῦ
datif		κλητικῷ		κλητικῇ		κλητικῷ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		κλητικώ		κλητικά		κλητικώ
vocatif		κλητικώ		κλητικά		κλητικώ
accusatif		κλητικώ		κλητικά		κλητικώ
génitif		κλητικοῖν		κλητικαῖν		κλητικοῖν
datif		κλητικοῖν		κλητικαῖν		κλητικοῖν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		κλητικοί		κλητικαί		κλητικά
vocatif		κλητικοί		κλητικαί		κλητικά
accusatif		κλητικούς		κλητικάς		κλητικά
génitif		κλητικῶν		κλητικῶν		κλητικῶν
datif		κλητικοῖς		κλητικαῖς		κλητικοῖς

κλητικός, klêtikos *\Prononciation ?\

1. D’appel.
   • ἡ κλητική πτῶσις, le vocatif.

Apparentés étymologiques

• κλῆσις

Dérivés dans d’autres langues

• Grec : κλητικός

Références

• « κλητικός », dans Henry Liddell, Robert Scott, A Greek–English Lexicon, Clarendon Press, Oxford, 1940 → consulter cet ouvrage