Grec modifier

Étymologie modifier

Du grec ancien λευκός, leukós.

Adjectif modifier

cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif λευκός λευκή λευκό
génitif λευκού λευκής λευκού
accusatif λευκό λευκή λευκό
vocatif λευκέ λευκή λευκό
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif λευκοί λευκές λευκά
génitif λευκών λευκών λευκών
accusatif λευκούς λευκές λευκά
vocatif λευκοί λευκές λευκά

λευκός, lefkós \lefˈkos\

  1. Blanc, brillant.

Grec ancien modifier

Étymologie modifier

De l’indo-européen commun *leuk- (« blanc, brillant »)[1], apparenté au latin luceo (« luire »), lux (« lumière »), à louč en tchèque.

Adjectif modifier

cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif λευκός λευκή λευκόν
vocatif λευκέ λευκή λευκόν
accusatif λευκόν λευκήν λευκόν
génitif λευκοῦ λευκῆς λευκοῦ
datif λευκ λευκ λευκ
cas duel
masculin féminin neutre
nominatif λευκώ λευκά λευκώ
vocatif λευκώ λευκά λευκώ
accusatif λευκώ λευκά λευκώ
génitif λευκοῖν λευκαῖν λευκοῖν
datif λευκοῖν λευκαῖν λευκοῖν
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif λευκοί λευκαί λευκά
vocatif λευκοί λευκαί λευκά
accusatif λευκούς λευκάς λευκά
génitif λευκῶν λευκῶν λευκῶν
datif λευκοῖς λευκαῖς λευκοῖς

λευκός, leukós

  1. Brillant.
  2. Blanc.
  3. Pâle.
  4. Pur.

Dérivés modifier

Dérivés dans d’autres langues modifier

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Julius PokornyIndogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage