πολιτικός

Grec

Étymologie

Du grec ancien πολιτικός, politikós.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		πολιτικός		πολιτική		πολιτικό
génitif		πολιτικού		πολιτικής		πολιτικού
accusatif		πολιτικό		πολιτική		πολιτικό
vocatif		πολιτικέ		πολιτική		πολιτικό
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		πολιτικοί		πολιτικές		πολιτικά
génitif		πολιτικών		πολιτικών		πολιτικών
accusatif		πολιτικούς		πολιτικές		πολιτικά
vocatif		πολιτικοί		πολιτικές		πολιτικά

πολιτικός, politikós \pɔ.li.ti.ˈkɔs\

1. Politique.
2. Municipal, urbain.

Dérivés

• πολιτική (« la politique »)

Nom commun

πολιτικός, politikós \pɔ.li.ti.ˈkɔs\

1. Homme politique, politicien.

Grec ancien

Étymologie

Mot dérivé de πολίτης, polítēs (« citoyen »), avec le suffixe -ικός, -ikós.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		πολιτικός		πολιτική		πολιτικόν
vocatif		πολιτικέ		πολιτική		πολιτικόν
accusatif		πολιτικόν		πολιτικήν		πολιτικόν
génitif		πολιτικοῦ		πολιτικῆς		πολιτικοῦ
datif		πολιτικῷ		πολιτικῇ		πολιτικῷ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		πολιτικώ		πολιτικά		πολιτικώ
vocatif		πολιτικώ		πολιτικά		πολιτικώ
accusatif		πολιτικώ		πολιτικά		πολιτικώ
génitif		πολιτικοῖν		πολιτικαῖν		πολιτικοῖν
datif		πολιτικοῖν		πολιτικαῖν		πολιτικοῖν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		πολιτικοί		πολιτικαί		πολιτικά
vocatif		πολιτικοί		πολιτικαί		πολιτικά
accusatif		πολιτικούς		πολιτικάς		πολιτικά
génitif		πολιτικῶν		πολιτικῶν		πολιτικῶν
datif		πολιτικοῖς		πολιτικαῖς		πολιτικοῖς

πολιτικός, politikós *\po.liː.ti.kós\

1. Civique, politique.
2. Municipal, urbain.

Dérivés dans d’autres langues

• Grec : πολιτικός
• Latin : politicus

Références

• « πολιτικός », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage