πομπαῖος

Grec ancien

Étymologie

Mot dérivé de πομπή, pompḗ (« escorte »), avec le suffixe -αῖος, -aîos.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		πομπαῖος		πομπαίᾱ		πομπαῖον
vocatif		πομπαῖε		πομπαίᾱ		πομπαῖον
accusatif		πομπαῖον		πομπαίᾱν		πομπαῖον
génitif		πομπαίου		πομπαίᾱς		πομπαίου
datif		πομπαίῳ		πομπαίᾳ		πομπαίῳ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		πομπαίω		πομπαίᾱ		πομπαίω
vocatif		πομπαίω		πομπαίω		πομπαίω
accusatif		πομπαίω		πομπαίᾱ		πομπαίω
génitif		πομπαίοιν		πομπαίαιν		πομπαίοιν
datif		πομπαίοιν		πομπαίαιν		πομπαίοιν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		πομπαῖοι		πομπαῖαι		πομπαῖᾱ
vocatif		πομπαῖοι		πομπαῖαι		πομπαῖᾱ
accusatif		πομπαίους		πομπαίᾱς		πομπαίᾱ
génitif		πομπαίων		πομπαίων		πομπαίων
datif		πομπαίοις		πομπαίαις		πομπαίοις

πομπαῖος, pompaîos *\Prononciation ?\

1. Escortant.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
2. Qualifie Hermès, qui escorte les âmes des défunts.

Synonymes

• ψυχοπομπός (« psychopompe, qui escorte les âmes des défunts »)

Apparentés étymologiques

• ἀποπομπαῖος

Références

• « πομπαῖος », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage