συμπλεκτικός

Grec

Étymologie

Du grec ancien συμπλεκτικός, sumplektikós.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		συμπλεκτικός		συμπλεκτική		συμπλεκτικό
génitif		συμπλεκτικού		συμπλεκτικής		συμπλεκτικού
accusatif		συμπλεκτικό		συμπλεκτική		συμπλεκτικό
vocatif		συμπλεκτικέ		συμπλεκτική		συμπλεκτικό
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		συμπλεκτικοί		συμπλεκτικές		συμπλεκτικά
génitif		συμπλεκτικών		συμπλεκτικών		συμπλεκτικών
accusatif		συμπλεκτικούς		συμπλεκτικές		συμπλεκτικά
vocatif		συμπλεκτικοί		συμπλεκτικές		συμπλεκτικά

συμπλεκτικός, symplektikós \sim.blɛ.kti.ˈkɔs\

1. Complexe.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Grec ancien

Étymologie

Mot dérivé de σύμπλεκτος, súmpletkos, avec le suffixe -ικός, -ikós.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		συμπλεκτικός		συμπλεκτική		συμπλεκτικόν
vocatif		συμπλεκτικέ		συμπλεκτική		συμπλεκτικόν
accusatif		συμπλεκτικόν		συμπλεκτικήν		συμπλεκτικόν
génitif		συμπλεκτικοῦ		συμπλεκτικῆς		συμπλεκτικοῦ
datif		συμπλεκτικῷ		συμπλεκτικῇ		συμπλεκτικῷ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		συμπλεκτικώ		συμπλεκτικά		συμπλεκτικώ
vocatif		συμπλεκτικώ		συμπλεκτικά		συμπλεκτικώ
accusatif		συμπλεκτικώ		συμπλεκτικά		συμπλεκτικώ
génitif		συμπλεκτικοῖν		συμπλεκτικαῖν		συμπλεκτικοῖν
datif		συμπλεκτικοῖν		συμπλεκτικαῖν		συμπλεκτικοῖν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		συμπλεκτικοί		συμπλεκτικαί		συμπλεκτικά
vocatif		συμπλεκτικοί		συμπλεκτικαί		συμπλεκτικά
accusatif		συμπλεκτικούς		συμπλεκτικάς		συμπλεκτικά
génitif		συμπλεκτικῶν		συμπλεκτικῶν		συμπλεκτικῶν
datif		συμπλεκτικοῖς		συμπλεκτικαῖς		συμπλεκτικοῖς

συμπλεκτικός, sumplektikós *\Prononciation ?\

1. Entrelacé, tressé ensemble.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Apparentés étymologiques

• συμπλέκω, πλέκω

Dérivés dans d’autres langues

• Grec : συμπλεκτικός
• Français : symplectique

Références

• « συμπλεκτικός », dans Henry Liddell, Robert Scott, A Greek-English lexicon, Clarendon Press, Oxford, 1940 → consulter cet ouvrage