φυσιολογικός

Grec

Étymologie

Du grec ancien φυσιολογικός, phusiologikós.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		φυσιολογικός		φυσιολογική		φυσιολογικό
génitif		φυσιολογικού		φυσιολογικής		φυσιολογικού
accusatif		φυσιολογικό		φυσιολογική		φυσιολογικό
vocatif		φυσιολογικέ		φυσιολογική		φυσιολογικό
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		φυσιολογικοί		φυσιολογικές		φυσιολογικά
génitif		φυσιολογικών		φυσιολογικών		φυσιολογικών
accusatif		φυσιολογικούς		φυσιολογικές		φυσιολογικά
vocatif		φυσιολογικοί		φυσιολογικές		φυσιολογικά

φυσιολογικός, fisiologikós \fi.si.ɔ.lɔ.ʝi.ˈkɔs\

1. Physiologique.
2. Attendu.

Grec ancien

Étymologie

Mot dérivé de φυσιολογία, phusiología (« science naturelle »), avec le suffixe -ικός, -ikós.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		φυσιολογικός		φυσιολογική		φυσιολογικόν
vocatif		φυσιολογικέ		φυσιολογική		φυσιολογικόν
accusatif		φυσιολογικόν		φυσιολογικήν		φυσιολογικόν
génitif		φυσιολογικοῦ		φυσιολογικῆς		φυσιολογικοῦ
datif		φυσιολογικῷ		φυσιολογικῇ		φυσιολογικῷ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		φυσιολογικώ		φυσιολογικά		φυσιολογικώ
vocatif		φυσιολογικώ		φυσιολογικά		φυσιολογικώ
accusatif		φυσιολογικώ		φυσιολογικά		φυσιολογικώ
génitif		φυσιολογικοῖν		φυσιολογικαῖν		φυσιολογικοῖν
datif		φυσιολογικοῖν		φυσιολογικαῖν		φυσιολογικοῖν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		φυσιολογικοί		φυσιολογικαί		φυσιολογικά
vocatif		φυσιολογικοί		φυσιολογικαί		φυσιολογικά
accusatif		φυσιολογικούς		φυσιολογικάς		φυσιολογικά
génitif		φυσιολογικῶν		φυσιολογικῶν		φυσιολογικῶν
datif		φυσιολογικοῖς		φυσιολογικαῖς		φυσιολογικοῖς

φυσιολογικός, phusiologikós *\pʰy.si.o.lo.ɡi.ˈkos\ (comparatif : φυσιολογικώτερος ; superlatif : φυσιολογικώτατος)

1. Physiologique.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Dérivés

• φυσιολογικῶς

Références

• « φυσιολογικός », dans Henry Liddell, Robert Scott, Henry Stuart Jones, Roderick McKenzie, A Greek–English Lexicon, Clarendon Press, Oxford, 1940 → consulter cet ouvrage