EspagnolModifier

ÉtymologieModifier

Du latin lustrum.

Nom commun Modifier

Singulier Pluriel
lustro
\Prononciation ?\
lustros
\Prononciation ?\

lustro \Prononciation ?\ masculin

  1. Lustre, durée de cinq années.

SynonymesModifier

Apparentés étymologiquesModifier

RéférencesModifier

  • « lustro », dans Diccionario de la Real Academia Española, 23e édition

IdoModifier

ÉtymologieModifier

Du latin lustrum.

Nom commun Modifier

Singulier Pluriel
lustro
\Prononciation ?\
lustri
\Prononciation ?\

lustro \lu.ˈstrɔ\

  1. Lustre.

ItalienModifier

ÉtymologieModifier

(Nom 1) Déverbal de lustrare[1].
(Nom 2) Du latin lustrum[2].

Nom commun 1 Modifier

Singulier Pluriel
lustro
\Prononciation ?\
lustri
\Prononciation ?\

lustro \Prononciation ?\ masculin

  1. Lustre, éclat.

Nom commun 2Modifier

Singulier Pluriel
lustro
\Prononciation ?\
lustri
\Prononciation ?\

lustro \Prononciation ?\ masculin

  1. Lustre, durée de cinq années.

SynonymesModifier

Voir aussiModifier

RéférencesModifier

  1. « lustro1 », dans Treccani, Dictionnaire, encyclopédie et thésaurus italien en ligne → consulter cet ouvrage
  2. « lustro2 », dans Treccani, Dictionnaire, encyclopédie et thésaurus italien en ligne → consulter cet ouvrage

LatinModifier

ÉtymologieModifier

(Nom) De lustrum (« lieu de mauvaise vie »).
(Verbe) Dénominal de lustrum (« cérémonie de purification »).

Nom commun Modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif lustro lustronēs
Vocatif lustro lustronēs
Accusatif lustronem lustronēs
Génitif lustronis lustronum
Datif lustronī lustronibus
Ablatif lustronĕ lustronibus

lustro \ˈlus.troː\ masculin

  1. Vagabond.

Verbe Modifier

lustrō, infinitif : lustrāre, parfait : lustrāvī, supin : lustrātum \ˈlus.troː\ transitif (voir la conjugaison)

  1. (Religion) Purifier par un sacrifice expiatoire, arroser d'eau lustrale.
    • instructum exercitum omnem suovetaurilibus lustravit. — (Live)
      il disposa l'armée en rangs et la purifia par le sacrifice d'un porc, d'une brebis et d'un taureau.
  2. Faire le tour d'un lieu pour le purifier. Faire le tour de, tourner autour de.
  3. (Militaire) Passer en revue.
    • exercitum lustravi apud Iconium — (Cicéron)
      j'ai passé l'armée en revue à Iconium.
  4. Examiner, parcourir des yeux.
  5. Éclairer, répandre la lumière sur.
    • sol lustrat caelum
      le soleil éclaire le ciel.

Note : Par convention, les verbes latins sont désignés par la 1re personne du singulier du présent de l’indicatif.

DérivésModifier

Dérivés dans d’autres languesModifier

Forme de nom commun Modifier

lustro \Prononciation ?\

  1. Datif singulier de lustrum.
  2. Ablatif singulier de lustrum.

RéférencesModifier

PolonaisModifier

ÉtymologieModifier

De l’italien lustro[1].

Nom commun Modifier

Cas Singulier Pluriel
Nominatif lustro lustra
Vocatif lustro lustra
Accusatif lustro lustra
Génitif lustra lustr
Locatif lustrze lustrach
Datif lustru lustrom
Instrumental lustrem lustrami

lustro \Prononciation ?\ neutre

  1. Lustre, éclat, lumière.
    • Wychodząc na randkę, przejrzała się w lustrze i poprawiła makijaż.
  2. Reflet, miroir.
    • Lustro wody otoczone jest wysokimi, stromymi brzegami.

SynonymesModifier

DérivésModifier

Voir aussiModifier

  • lustro sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais)  

RéférencesModifier

  1. « lustro », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927