κρατερός

Grec ancien

Étymologie

De κράτος, krátos (« force, puissance »).

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		κρατερός		κρατερά		κρατερόν
vocatif		κρατερέ		κρατερά		κρατερόν
accusatif		κρατερόν		κρατεράν		κρατερόν
génitif		κρατεροῦ		κρατερᾶς		κρατεροῦ
datif		κρατερῷ		κρατερᾷ		κρατερῷ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		κρατερώ		κρατερά		κρατερώ
vocatif		κρατερώ		κρατερά		κρατερώ
accusatif		κρατερώ		κρατερά		κρατερώ
génitif		κρατεροῖν		κρατεραῖν		κρατεροῖν
datif		κρατεροῖν		κρατεραῖν		κρατεροῖν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		κρατεροί		κρατεραί		κρατερά
vocatif		κρατεροί		κρατεραί		κρατερά
accusatif		κρατερούς		κρατεράς		κρατερά
génitif		κρατερῶν		κρατερῶν		κρατερῶν
datif		κρατεροῖς		κρατεραῖς		κρατεροῖς

κρατερός, kraterós *\Prononciation ?\

1. Fort, puissant.
   • κρατερός περ ἐὼν καὶ χερσὶ πεποιθώς — (Iliade, 16.624)

Variantes

• κάρτερος

Synonymes

• κραταιός, κρατύς
• δυνατός

Dérivés dans d’autres langues

• Grec : κρατερός

Références

• « κρατερός », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage