Étymologie

modifier
Composé de la particule séparable aan et du verbe houden (« tenir, garder »).
Présent Prétérit
ik hou aan hield aan
jij houdt aan
hij, zij, het houdt aan
wij houden aan hielden aan
jullie houden aan
zij houden aan
u houdt aan hield aan
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben houden aand aangehouden

aanhouden \Prononciation ?\ transitif

  1. Ajourner, différer, reculer, renvoyer, retarder, suspendre.
    • Een rechtszaak aanhouden.
      Ajourner un procès.
    • De uitvoering van een proces aanhouden.
      Suspendre l’exécution d’un procès.
    • Een zaak aanhouden.
      Retenir une affaire, surseoir.
  2. Persister, persévérer.
    • Indien de overmacht meer dan dertig dagen aanhoudt.
      Si la force majeure persiste au-delà de trente jours.
  3. Continuer, durer.
  4. Garder.
    • Zijn jas aanhouden.
      Garder son manteau.
  5. Prolonger.
    • Je moet niet zo aanhouden.
      Tu ne dois pas insister de la sorte.
  6. Arrêter, appréhender, interpeller.
    • Aangehouden.
      En état d’arrestation.
    • De aangehoudene.
      Le détenu, la détenue.

Synonymes

modifier

ajourner

durer

arrêter

Antonymes

modifier

ajourner

durer

garder

arrêter

Taux de reconnaissance

modifier
En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 98,7 % des Flamands,
  • 99,7 % des Néerlandais.

Prononciation

modifier

Références

modifier
  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]