στερεός

Voir aussi : στέρεος

Grec

Étymologie

Du grec ancien στερεός, stereós (« ferme, dur »).

Adjectif

στερεός, stereos \Prononciation ?\

1. Ferme, solide.
   • Mία στερεά ουσία.

     Une substance solide.

Dérivés

• Στερεά Ελλάδα (« Grèce Centrale »)

Apparentés étymologiques

• στηρίζω (« affermir, solidifier »)

Références

• Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Fondation Manolis Triantafyllidis, 1998 (στερεός)

Grec ancien

Étymologie

De l’indo-européen commun *(s)ter- (« fixe ») qui donne le latin strenuus (« endurant, brave ») ou l’allemand starren.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		στερεός		στερεά		στερεόν
vocatif		στερεέ		στερεά		στερεόν
accusatif		στερεόν		στερεάν		στερεόν
génitif		στερεοῦ		στερεᾶς		στερεοῦ
datif		στερεῷ		στερεᾷ		στερεῷ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		στερεώ		στερεά		στερεώ
vocatif		στερεώ		στερεά		στερεώ
accusatif		στερεώ		στερεά		στερεώ
génitif		στερεοῖν		στερεαῖν		στερεοῖν
datif		στερεοῖν		στερεαῖν		στερεοῖν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		στερεοί		στερεαί		στερεά
vocatif		στερεοί		στερεαί		στερεά
accusatif		στερεούς		στερεάς		στερεά
génitif		στερεῶν		στερεῶν		στερεῶν
datif		στερεοῖς		στερεαῖς		στερεοῖς

στερεός, stereós *\ste.re.ós\

1. Ferme, dur.
2. Endurant, robuste, vigoureux.
3. Dur, solide, substantiel.
   • ἀργυρίου στερεὰ τάλαντα — (SIG826 D 20)
4. (En mauvaise part) Dur, cruel.
5. (En mauvaise part) Opiniâtre, obstiné.

Dérivés

• στερεότης (« dureté, solidité »)
• στερεόω (« endurcir, solidifier »)
• στερεοβάτης (« fondation, stéréobate »)

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
• « στερεός », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage