Voir aussi : ELF, Elf

AllemandModifier

ÉtymologieModifier

Du vieux haut allemand einlif, du proto-germanique *ainalif (en), composé de *ainaz (en) ‎(« un »‎) et de *-lif ‎(« reste »‎).

Adjectif numéral Modifier

elf \ɛlf\

  1. Onze.
    • Das Wort „elfengleich“ hat elf Buchstaben.
      Le mot « elfengleich » a onze lettres.

VariantesModifier

DérivésModifier

PrononciationModifier

AnglaisModifier

ÉtymologieModifier

Du moyen anglais.

Nom commun Modifier

Singulier Pluriel
elf
\ɛlf\
elves
\ɛlvz\
 
An elf.

elf

  1. (Fantastique) Elfe.
    • Elves were said to be very shy creatures that lived in the forests.
      On disait que les elfes étaient des créatures très timides qui vivaient dans les forêts.
  2. (Fantastique) Sylphe, sylphide.

DérivésModifier

PrononciationModifier

Voir aussiModifier

  • elf sur l’encyclopédie Wikipédia (en anglais)  

EstonienModifier

ÉtymologieModifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun Modifier

elf \Prononciation ?\

  1. (Fantastique) Elfe.

NéerlandaisModifier

ÉtymologieModifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif numéral Modifier

elf \ɛlf\

  1. Onze.

Apparentés étymologiquesModifier

Nom commun Modifier

elf \Prononciation ?\ masculin et féminin identiques

  1. Elfe (génie de l’air).

Taux de reconnaissanceModifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,5 % des Flamands,
  • 100,0 % des Néerlandais.

PrononciationModifier

AnagrammesModifier

RéférencesModifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]