Ancien françaisModifier

Adjectif Modifier

leal \Prononciation ?\ masculin ou masculin et féminin identiques

  1. Variante de loial.

BretonModifier

ÉtymologieModifier

Du moyen breton leal[1][2].

Adjectif Modifier

Nature Forme
Positif leal
Comparatif lealocʼh
Superlatif lealañ
Exclamatif lealat

leal \ˈleː.al\

  1. Loyal.

AntonymesModifier

DérivésModifier

RéférencesModifier

  1. Jehan LagadeucCatholicon, Tréguier, 1499
  2. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 455a

3. Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 808b

EspagnolModifier

ÉtymologieModifier

Du latin legalis.

Adjectif Modifier

Singulier Pluriel
leal
\Prononciation ?\
leales
\Prononciation ?\

leal \Prononciation ?\

  1. Loyal, fidèle.

Apparentés étymologiquesModifier

AnagrammesModifier

PortugaisModifier

ÉtymologieModifier

Du latin legalis.

Adjectif Modifier

Singulier Pluriel
leal leais

leal

  1. Loyal, honnête, droit.
  2. Fidèle.
  3. Brave, vaillant.

SynonymesModifier

DérivésModifier

Nom commun Modifier

Singulier Pluriel
leal leais

leal \Prononciation ?\ masculin

  1. (Numismatique) Ancienne monnaie portugaise.

Voir aussiModifier

  • leal sur l’encyclopédie Wikipédia (en portugais)