leal
Ancien françaisModifier
Adjectif Modifier
leal \Prononciation ?\ masculin ou masculin et féminin identiques
- Variante de loial.
- Si biax, si frans et si leax — (Chrétien de Troyes. Cligès)
BretonModifier
ÉtymologieModifier
Adjectif Modifier
Nature | Forme |
---|---|
Positif | leal |
Comparatif | lealocʼh |
Superlatif | lealañ |
Exclamatif | lealat |
leal \ˈleː.al\
AntonymesModifier
DérivésModifier
RéférencesModifier
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 455a
3. Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 808b
EspagnolModifier
ÉtymologieModifier
- Du latin legalis.
Adjectif Modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
leal \Prononciation ?\ |
leales \Prononciation ?\ |
leal \Prononciation ?\
- Loyal, fidèle.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Apparentés étymologiquesModifier
AnagrammesModifier
PortugaisModifier
ÉtymologieModifier
- Du latin legalis.
Adjectif Modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
leal | leais |
leal
SynonymesModifier
DérivésModifier
Nom commun Modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
leal | leais |
leal \Prononciation ?\ masculin
- (Numismatique) Ancienne monnaie portugaise.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Voir aussiModifier
- leal sur l’encyclopédie Wikipédia (en portugais)