Grec modifier

Étymologie modifier

du grec ancien φιλότιμος issu de φίλος et de τῖμος

Adjectif modifier

φιλότιμος \fi.ˈlɔ.ti.mɔs\

  1. Accrocheur, fonceur, persévérant, ambitieux.

Antonymes modifier

Grec ancien modifier

Étymologie modifier

de φίλος et de τῖμος

Adjectif modifier

cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif ϕιλότιμος ϕιλότιμος ϕιλότιμον
vocatif ϕιλότιμε ϕιλότιμε ϕιλότιμον
accusatif ϕιλότιμον ϕιλότιμον ϕιλότιμον
génitif ϕιλοτίμου ϕιλοτίμου ϕιλοτίμου
datif ϕιλοτίμ ϕιλοτίμ ϕιλοτίμ
cas duel
masculin féminin neutre
nominatif ϕιλοτίμω ϕιλοτίμω ϕιλοτίμω
vocatif ϕιλοτίμω ϕιλοτίμω ϕιλοτίμω
accusatif ϕιλοτίμω ϕιλοτίμω ϕιλοτίμω
génitif ϕιλοτίμοιν ϕιλοτίμοιν ϕιλοτίμοιν
datif ϕιλοτίμοιν ϕιλοτίμοιν ϕιλοτίμοιν
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif ϕιλότιμοι ϕιλότιμοι ϕιλότιμα
vocatif ϕιλότιμοι ϕιλότιμοι ϕιλότιμα
accusatif ϕιλοτίμους ϕιλοτίμους ϕιλότιμα
génitif ϕιλοτίμων ϕιλοτίμων ϕιλοτίμων
datif ϕιλοτίμοις ϕιλοτίμοις ϕιλοτίμοις

φιλότιμος, ος, ον [ῐῑ]. Ancienne écriture : ϕιλότιμος.

  1. (Actif)
    1. Qui aime ou qui recherche les honneurs.
    2. Qui se pique de générosité, généreux.
  2. (Actif) Qui se plait à honorer
  3. passif Qu'on aime à honorer, vénérable, auguste.

Références modifier