Breton modifier

Étymologie modifier

Dérivé de ru (« rue »), avec le suffixe -ig.

Nom commun modifier

Singulier Pluriel 1 Pluriel 2
ruig ruioùigoù ruoùigoù

ruig \ˈryː.ik\ féminin

  1. (Urbanisme) Petite rue, ruelle.
    • Kemer a reas ur ruig distro. — (Roparz Hemon, Spered o tont da Jaketa in War ribl an hent, Éditions Al Liamm, 1971, page 263)
      Elle emprunta une ruelle déserte.

Synonymes modifier

Gaélique écossais modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe modifier

ruig

  1. Atteindre, parvenir, remporter, aboutir.


Kotava modifier

Étymologie modifier

Racine inventée arbitrairement[1].

Nom commun modifier

ruig \ruˈig\

  1. Campagne, openfield.

Augmentatifs modifier

Diminutifs modifier

Prononciation modifier

  • France : écouter « ruig [ruˈig] »

Références modifier

  • « ruig », dans Kotapedia
  1. Selon l’argumentaire développé par l’initiateur du kotava, cette langue ne tire pas des autres langues son vocabulaire.

Néerlandais modifier

Étymologie modifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Adjectif modifier

ruig

  1. Poilu, velu.
  2. Brut, cru, grossier, rustique.

Synonymes modifier

Taux de reconnaissance modifier

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 97,9 % des Flamands,
  • 100,0 % des Néerlandais.

Prononciation modifier

Références modifier

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]