Voir aussi : Neutron, nêutron, neutrón

Étymologie

modifier
(1912) De l’anglais neutron (attesté en 1896) dérivé de neutral, avec le suffixe -on suivant le modèle de électron et de proton. Utilisé d’abord dans le domaine de l’électronique, le mot neutron est utilisé en physique nucléaire en 1921.[1]

Nom commun

modifier
Singulier Pluriel
neutron neutrons
\nø.tʁɔ̃\
 
Structure en quarks d’un neutron.

neutron \nø.tʁɔ̃\ masculin

  1. (Physique) Particule sans charge électrique (neutre), composée d’un quark up et deux quarks down, qui constitue le noyau atomique avec le ou les protons.
    • Le noyau de deutérium est composé d’un proton et d’un neutron.
    • Le neutron est une particule qui présente des caractéristiques très spécifiques par rapport aux autres rayonnements et autour duquel de nombeuses techniques insrtumentales ont été développées. — (Alain Lodini, Thierry Baudin, Rayonnement synchrotron, rayons X et neutrons au service des matériaux: Analyse des contraintes et des textures, 2012)

Dérivés

modifier

Hyperonymes

modifier

Holonymes

modifier

Méronymes

modifier

Traductions

modifier

Prononciation

modifier

Anagrammes

modifier

Modifier la liste d’anagrammes

Voir aussi

modifier

Références

modifier

Étymologie

modifier
De l’anglais neutron.

Nom commun

modifier

neutron \Prononciation ?\ (pluriel : neutrone)

  1. (Physique) Neutron.

Prononciation

modifier

Voir aussi

modifier
  • neutron sur l’encyclopédie Wikipédia (en afrikaans)  

Étymologie

modifier
Mot dérivé de neutral, avec le suffixe -on.

Nom commun

modifier
Singulier Pluriel
neutron
\Prononciation ?\
neutrons
\Prononciation ?\

neutron \Prononciation ?\

  1. (Physique) Neutron.

Dérivés

modifier

Prononciation

modifier

Anagrammes

modifier

Voir aussi

modifier

Étymologie

modifier
De l’anglais neutron.

Nom commun

modifier

neutron \Prononciation ?\

  1. (Physique) Neutron.

Étymologie

modifier
De l’anglais neutron.
Mentionné dans le nouveau dictionnaire français-breton de Roparz Hemon (Al Liamm, 6e édition revue et augmentée, 1978, page 596b) : neutron coll. -enn neutrons.

Nom commun

modifier
Collectif Singulatif Pluriel
neutron neutronenn neutronennoù

neutron \ˈnø.trɔ̃n\ collectif

  1. (Physique) Neutrons.

Références

modifier

Étymologie

modifier
De l’anglais neutron.

Nom commun

modifier

neutron \Prononciation ?\

  1. (Physique) Neutron.

Étymologie

modifier
De l’anglais neutron.

Nom commun

modifier

neutron \Prononciation ?\

  1. (Physique) Neutron.

Étymologie

modifier
De l’anglais neutron.

Nom commun

modifier

neutron \Prononciation ?\

  1. (Physique) Neutron.

Étymologie

modifier
De l’anglais neutron.

Nom commun

modifier

neutron \Prononciation ?\

  1. (Physique) Neutron.

Étymologie

modifier
De l’anglais neutron.

Nom commun

modifier

neutron \Prononciation ?\

  1. (Physique) Neutron.

Étymologie

modifier
De l’anglais neutron.

Nom commun

modifier
Cas Singulier Pluriel
Nominatif neutron neutrona
Vocatif neutron neutrona
Accusatif neutron neutrona
Génitif neutronis neutronum
Datif neutronī neutronibus
Ablatif neutronĕ neutronibus

neutron \Prononciation ?\ neutre

  1. (Physique) Neutron.

Voir aussi

modifier
  • neutron sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin)  

Étymologie

modifier
De l’anglais neutron.

Nom commun

modifier

neutron \Prononciation ?\ neutre (pluriel : neutronen)

  1. (Physique) Neutron.

Taux de reconnaissance

modifier
En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 94,3 % des Flamands,
  • 96,0 % des Néerlandais.

Prononciation

modifier

Voir aussi

modifier
  • neutron sur l’encyclopédie Wikipédia (en néerlandais)  

Références

modifier
  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]

Étymologie

modifier
De l’anglais neutron.

Nom commun

modifier

neutron \new.ˈtɾu\ (graphie normalisée) masculin

  1. (Physique) Neutron.

Dérivés

modifier

Prononciation

modifier

Références

modifier

Étymologie

modifier
De l’anglais neutron.

Nom commun

modifier

neutron \n̪ɛˈut̪rɔn̪\

  1. (Physique) Neutron.

Dérivés

modifier

Prononciation

modifier

Voir aussi

modifier
  • neutron sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais)  

Étymologie

modifier
Du français neutron.

Nom commun

modifier
masculin Singulier Pluriel
cas non articulé articulé non articulé articulé
Nominatif
Accusatif
neutron neutronul neutroni neutronii
Datif
Génitif
neutron neutronului neutroni neutronilor
Vocatif

neutron \Prononciation ?\ masculin

  1. (Physique) Neutron.

Étymologie

modifier
De l’anglais neutron.

Nom commun

modifier

neutron \Prononciation ?\

  1. (Physique) Neutron.

Étymologie

modifier
De l’anglais neutron.

Nom commun

modifier

neutron \Prononciation ?\ masculin

  1. (Physique) Neutron.

Transcriptions dans diverses écritures

modifier

Étymologie

modifier
De l’anglais neutron.

Nom commun

modifier
Commun Indéfini Défini
Singulier neutron neutronen
Pluriel neutroner neutronerna

neutron \neːɵˈtroːn\ commun

  1. (Physique) Neutron.

Voir aussi

modifier
  • neutron sur l’encyclopédie Wikipédia (en suédois)  

Étymologie

modifier
De l’anglais neutron.

Nom commun

modifier
Cas Singulier Pluriel
Nominatif neutron neutrony
Génitif neutronu neutronů
Datif neutronu neutronům
Accusatif neutron neutrony
Vocatif neutrone neutrony
Locatif neutronu neutronech
Instrumental neutronem neutrony

neutron \Prononciation ?\ masculin inanimé

  1. (Physique) Neutron.
    • …se silnou interakci mezi protonem a neutronem.
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Antonymes

modifier

Voir aussi

modifier
  • neutron sur l’encyclopédie Wikipédia (en tchèque)  

Étymologie

modifier
De l’anglais neutron.

Nom commun

modifier

neutron \Prononciation ?\

  1. (Physique) Neutron.