mar
:
Conventions internationalesModifier
Symbole Modifier
mar
RéférencesModifier
- Documentation for ISO 639 identifier: mar, SIL International, 2015
Ancien françaisModifier
ÉtymologieModifier
- (Adverbe) Contraction du latin mala hora → voir malheur.
- (Nom) Déverbal de marir (« affliger ») ou substantivation du précédent.
Adverbe Modifier
mar \Prononciation ?\
- Mal, malheureusement.
- tant mare fustes, ber!
- Suivi du futur, il correspond à l’impératif négatif.
- Il dist al rei: ja mar crerez Marsilie.
- Emperere, dist il, mar aurez marison.
VariantesModifier
Nom commun Modifier
mar \Prononciation ?\ masculin
RéférencesModifier
- Frédéric Godefroy, Dictionnaire de l’ancienne langue française et de tous ses dialectes du IXe au XVe siècle, édition de F. Vieweg, Paris, 1881-1902 → consulter cet ouvrage
AmdoModifier
ÉtymologieModifier
- Du tibétain, mar (« beurre »).
Nom commun Modifier
\mar\ mar \Prononciation ?\
NotesModifier
Forme des parlers arik et de Xiahe.
RéférencesModifier
- Huang Bufan (Éditeur) et Xu Shouchun, Chen Jiaying, Wan Huiyin, A Tibeto-Burman Lexicon, Pékin, Presses de l'Université Centrale des Minorités, 1992.
AngevinModifier
ÉtymologieModifier
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun Modifier
mar \Prononciation ?\ féminin
- Gauche.
- Vire la piautre en galarne.
- Tourne la piautre à gauche (faisant ainsi partir le bateau à droite).
- Vire la piautre en galarne.
RéférencesModifier
- A.-J. Verrier, R. Onillon, Glossaire étymologique et historique des patois et des parlers de l’Anjou, Germain & G. Grassin, Angers, 1908, 580 p., p. xxxi → [version en ligne]
AnglaisModifier
ÉtymologieModifier
Verbe Modifier
mar \mɑː(ɹ)\
SynonymesModifier
PrononciationModifier
- Royaume-Uni (Sud de l'Angleterre) : écouter « mar [Prononciation ?] »
AnagrammesModifier
BretonModifier
ÉtymologieModifier
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Conjonction de coordination Modifier
mar \mar\
- Si.
- « [...]. Mar deufe va breudeur da c’houvezout ar pezh hon eus dizoloet, soñj petra a c’hallfe degouezhout ganimp ! [...]. » — (Jakez Konan, Ur marc’hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, p. 30.)
- « [...]. Si mes frères venaient à savoir ce que nous avons découvert, imagine ce qui pourrait nous arriver ! [...]. »
- « [...]. Mar deufe va breudeur da c’houvezout ar pezh hon eus dizoloet, soñj petra a c’hallfe degouezhout ganimp ! [...]. » — (Jakez Konan, Ur marc’hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, p. 30.)
SynonymesModifier
NotesModifier
- La conjonction de coordination mar ne provoque théoriquement aucune mutation à sa suite.
AnagrammesModifier
CatalanModifier
ÉtymologieModifier
- Du latin mare.
Nom commun Modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
mar \ˈmaɾ\ |
mars \ˈmaɾs\ |
mar \ˈmaɾ\ féminin
- Mer.
- Veles e vents han mos desigs complir,
faent camins dubtosos per la mar. — (Ausiàs March, Veles e vents)
- Veles e vents han mos desigs complir,
VariantesModifier
PrononciationModifier
- prononciation générale : [ˈmaɾ]
- minorquin, majorquin : [ˈma]
- Roussillon, Catalogne (prononciations populaires) : [ˈmaɾk], [ˈmaɾt]
- Espagne (Villarreal) : écouter « mar [Prononciation ?] »
RéférencesModifier
EspagnolModifier
ÉtymologieModifier
- Du latin mare.
Nom commun Modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
mar \ˈmaɾ\ |
mares \ˈmaɾes\ |
mar \ˈmaɾ\ masculin ou féminin (l’usage hésite), généralement masculin dans l'usage actuel.
- Mer.
- El mar del Norte.
- La mer du Nord.
- Adoro la mar.
- J’adore la mer.
- El mar del Norte.
PrononciationModifier
- France : écouter « mar [Prononciation ?] »
FrisonModifier
ÉtymologieModifier
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun Modifier
mar \Prononciation ?\
- Lac.
Conjonction Modifier
mar \Prononciation ?\
- Mais.
InterlinguaModifier
OccitanModifier
ÉtymologieModifier
- Du latin mare.
Nom commun Modifier
Singulier | Pluriel |
---|---|
mar [ˈmaɾ] |
mars [ˈmaɾs] |
mar [ˈmaɾ] (graphie normalisée)
- (Géographie) Mer.
PrononciationModifier
- languedocien : [ˈmaɾ]
- provençal : [ˈmaʁ]
- gascon : [ˈma]
- France (Béarn) : écouter « mar [Prononciation ?] »
RéférencesModifier
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002 → consulter cet ouvrage
- Frédéric Mistral, Lou Tresor dóu Félibrige ou Dictionnaire provençal-français embrassant les divers dialectes de la langue d’oc moderne, 1879
Poitevin-saintongeaisModifier
ÉtymologieModifier
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun Modifier
mar \Prononciation ?\ masculin (orthographe normalisée du poitevin-saintongeais)
- Mars.
Vocabulaire apparenté par le sensModifier
|
|
|
|
RéférencesModifier
- Vianney Piveteau, Dicciounaere poetevin-séntunjhaes / Dictionnaire françois-poitevin-saintongeais, Geste, 2006, Broché, 780 p. ISBN 978-2-84561-227-3 → [version en ligne (page consultée le 26 mars 2018)]
PortugaisModifier
ÉtymologieModifier
- Du latin mare.
Nom commun Modifier
mar \Prononciation ?\ masculin
- Mer.
Voir aussiModifier
- mar sur l’encyclopédie Wikipédia (en portugais)
Songhaï koyraboro senniModifier
ÉtymologieModifier
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun Modifier
mar \Prononciation ?\
VariantesModifier
RéférencesModifier
- Youssouf Mohamed Haïdara, Youssouf Billo Maïga, et Mohamed Bagna Maïga, Dictionnaire soŋay-français / Kaliima citaabu soŋay-annasaara senni, EDIS, Bamako, 2010.
TchèqueModifier
WolofModifier
ÉtymologieModifier
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe Modifier
mar \Prononciation ?\
PrononciationModifier
- (Région à préciser) : écouter « mar [Prononciation ?] »