Voir aussi : éles

Ancien françaisModifier

Pronom personnel Modifier

eles féminin (équivalents masculins : il, ils)

  1. Elles.

NotesModifier

  • Les pronoms personnels sujets sont généralement omis en ancien français. Le sujet est indiqué par la conjugaison du verbe.

OccitanModifier

ÉtymologieModifier

Du latin illa.

Pronom personnel Modifier

eles \ˈeles\ féminin pluriel

  1. Pronom personnel sujet de la troisième personne du pluriel masculin, ils.

Variantes dialectalesModifier

Apparentés étymologiquesModifier

  • elas (équivalent féminin)

Vocabulaire apparenté par le sensModifier

Pronoms personnels en occitan
Nombre Persona Genre Nominatiu Accusatiu Datiu Reflexiu
Singular 1èr/èra ieu me, m’
2d/da tu te, t’
3en/ena Masculin el lo, l’ li se
Feminin ela la, l’
Plural 1èr/èra Masculin nosautres nos
Feminin nosautras
2d/da Masculin vosautres vos
Feminin vosautras
3en/ena Masculin eles los lor se
Feminin elas las
Neutre acusatiu o
Advèrbis pronominals i, ne , n’, ’n

RéférencesModifier

PortugaisModifier

Forme de pronom personnel Modifier

eles \ˈe.lɨʃ\ masculin

  1. Pluriel de ele.

Vocabulaire apparenté par le sensModifier

Pronoms personnels en portugais
Nombre Personne Genre Nominatif Accusatif Datif Réfléchi Tonique Tonique réfléchi com + objet indirect
Singulier 1re eu me mim comigo
2e tu te ti contigo
3e Masculin ele o lhe se ele si consigo
Féminin ela a ela
Vouvoiement você o, a você
Pluriel 1re nós, a gente nos nós connosco / conosco
2e vós vos vós convosco
3e Masculin eles os lhes se eles si consigo
Féminin elas as elas
Vouvoiement vocês os, as vocês

PrononciationModifier

KabyleModifier

ÉtymologieModifier

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe Modifier

eles

  1. Toucher.

PrononciationModifier

Prononcer "euleuss".