Voir aussi : Em, ém, êm, ếm, em-, -em-, , ’em

Étymologie

modifier

Nom commun

modifier
SingulierPluriel
em ems
\ɛm\

em \ɛm\ masculin

  1. Quatorzième lettre de l’alphabet cyrillique, м.

Traductions

modifier

Forme de verbe

modifier
Invariable
em
\ɑ̃\

em \ɑ̃\ aucun groupe

  1. (Par euphémisme) Abréviation polie pour dire « emmerder », ou l'une de ses formes conjuguées.
    • – Va-t’en, tu m’em…  (Honoré de Balzac, La Cousine Bette, 1846)
    • – Mais alors l’homme n’aura plus envie de la femme !… L’homme n’a envie de la femme que parce qu’elle n’est pas comme lui. On va bien s’em… dans la vie. Et puis, qui fera des enfants ?… »  (Paul Guth, Le mariage du Naïf, 1957, réédition Le Livre de Poche, page 15)

Variantes

modifier

Anagrammes

modifier

Étymologie

modifier
Ce symbole a la même largeur que la lettre m, approximativement le double du en dash.

Nom commun

modifier
SingulierPluriel
em
\ɛm\
ems
\ɛmz\

em \ɛm\

  1. (Typographie) Cadratin.

Dérivés

modifier

Vocabulaire apparenté par le sens

modifier

Prononciation

modifier

Anagrammes

modifier

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Article indéfini

modifier

em \Prononciation ?\

  1. (Brusseleer) Un, une.

Forme de verbe

modifier

em \Prononciation ?\

  1. Première personne du singulier du présent du verbe signifiant « avoir ».

Références

modifier
  • Georges Lebouc, Dictionnaire du bruxellois, Samsa, 2021, 600 pages, page 63
  • Mathilde Jansen, Nicoline van der Sijs, Fieke van der Gucht, Johan De Caluwe, Atlas van de Nederlandse Taal, Lannoo, 2017, page 136

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Pronom personnel

modifier

em \ɛ̃m\

  1. Pronom personnel réfléchi (« se »).

Prononciation

modifier

Anagrammes

modifier

Étymologie

modifier
Du latin me.

em \Prononciation ?\

  1. Me.
    • El febrer de l’any següent, el company de viatge, molt complidor, em va enviar una targeta manuscrita per anunciar-me el naixement del seu primogènit, […].  (Eusebio Val, « Armin ens n'anem al Pacífic », La Vanguardia, 18 janvier 2021, page 3)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Prononciation

modifier

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

modifier
Invariable
em

em \Prononciation ?\ féminin

  1. Em.

Anagrammes

modifier

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Pronom personnel

modifier
Kurmandji

em \æm\

  1. Nous (première personne du pluriel).

Étymologie

modifier
Adverbialisation de eum[1] → voir to et tam en tchèque, he, here en anglais.

Adverbe

modifier

em \Prononciation ?\

  1. Voilà.
    • em illae sunt aedes.
      voilà, là est la maison.

Anagrammes

modifier

Références

modifier
  • « em », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 584)
  • [1] « em », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Pronom personnel

modifier
Cas Nominatif Accusatif Datif Génitif
Tonique Atone Tonique Atone Tonique Atone Tonique
Singulier 1re personne echmechmirmermenger
2e personne dudedechdirderdenger
3e personne Masculin hien
hie / heen
hee
enhien
hie / heen
hee
enhimemsenger
Féminin sisesisehirerhirer
Neutre hattet, ’thattet, ’thimemsenger
Pluriel 1re personne mirmereis / äis / onseis / äis / onseiser
2e personne dir / Dirder / Deriech / Iechiech / IechÄrer
3e personne sisesisehinnen
hinne
hirer

em \əm\

  1. Lui, elle.

Étymologie

modifier
Du latin in.

Préposition

modifier

em \ẽj̃\ ou \ĩ\

  1. Dans.
Lorsque suivi d’un article, d’un pronom démonstratif ou d’un adjectif démonstratif, em devient un n- enclitique. Par exemple, em o devient no, em umas devient numas, em isso devient nisso, em este devient neste, etc.
Contractions en portugais
a +de +em +por +
Article
défini
Singulier Masculin oaodonopelo
Féminin aàdanapela
Pluriel Masculin osaosdosnospelos
Féminin asàsdasnaspelas
Article
indéfini
Singulier Masculin umdumnum
Féminin umadumanuma
Pluriel Masculin unsdunsnuns
Féminin umasdumasnumas
Démonstratif
proximal
Singulier Masculin estedesteneste
Féminin estadestanesta
Pluriel Masculin estesdestesnestes
Féminin estasdestasnestas
Neutre istodistonisto
Démonstratif
médial
Singulier Masculin essedessenesse
Féminin essadessanessa
Pluriel Masculin essesdessesnesses
Féminin essasdessasnessas
Neutre issodissonisso
Démonstratif
distal
Singulier Masculin aqueleàqueledaquelenaquele
Féminin aquelaàqueladaquelanaquela
Pluriel Masculin aquelesàquelesdaquelesnaqueles
Féminin aquelasàquelasdaquelasnaquelas
Neutre aquiloàquilodaquilonaquilo

Prononciation

modifier

Anagrammes

modifier

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

em \Prononciation ?\

  1. Il, elle, on. Pronom personnel de la troisième personne du singulier.

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Pronom personnel

modifier

em \Prononciation ?\

  1. Pronom personnel de la troisième personne du singulier.

Références

modifier

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

em \ɛm˦\

  1. Vous familial, utilisé lorsqu’on s’adresse à un frère ou une sœur cadet, ou à une épouse.

Vocabulaire apparenté par le sens

modifier

Nom commun

modifier

Prononciation

modifier

Anagrammes

modifier

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Pronom personnel

modifier

Références

modifier
  • Léon Fleuriot, « La découverte de nouvelles gloses en vieux-breton », dans Comptes rendus des séances de l'Académie des Inscriptions et Belles-Lettres, 1959